Narkotyki  
 
  Kokaina 24.04.2025 06:27 (UTC)
   
 




Opis

W Ameryce Południowej Indianie żuli liście krzewu Erythroxylon coca w celu zwiększenia wydolności fizycznej, zmniejszenia głodu i podniesienia nastroju. W 1860 r. wyizolowano z liści tej rośliny alkaloid i nazwano kokainą. W 1884 r. użyto po raz pierwszy kokainy jako środka znieczulającego miejscowo. Przełom XIX i XX wieku przyniósł rozwój narkomanii kokainowej.

Zastosowanie w medycynie

Kokaina podana ogólnie charakteryzuje się silnym działaniem pobudzającym – wprowadzającym układ nerwowy w stan nadaktywności. Podana miejscowo wykazuje właściwości znieczulające. I tu znalazła zastosowanie w opiece medycznej. Obecnie jednak ze względu na uboczne toksyczne skutki, kokaina jest zastępowana przy miejscowym znieczulaniu przez nowe, syntetyczne, mniej szkodliwe środki. Jednak, w okulistyce i otorynolaryngologii jest nadal stosowana w postaci roztworu jako miejscowy środek znieczulający.

Działanie fizjologiczne kokainy

  • opóźnia objawy zmęczenia,
  • zmniejsza potrzebę odżywiania się i snu
  • zaburza pracę serca (na początku następuje zwolnienie, a następnie przyspieszenie akcji serca)
  • silnie rozszerza źrenice
  • doprowadza do pobudzenia psychoruchowego
  • powoduje wzrost ciśnienia krwi i przyspieszenie oddechu
  • większe dawki mogą spowodować drżenie mięśniowe i wzrost temperatury ciała
  • po jednorazowo przyjętej dawce euforia trwa do 30 minut, rzadko dłużej

Odczucia subiektywne

Pozornie „pozytywne” efekty działania

  • silna euforia
  • intensywne poczucie mocy wewnętrznej (siły fizycznej i umysłowej)
  • pobudzenie ruchowe i podniecenie seksualne
  • poczucie wyższości i odsunięcie poczucia lęku
  • czas reakcji psychicznej ulega skróceniu – przyspieszeniu ulegają procesy myślowe
  • zanik zdolności odczuwania przykrych wrażeń

Negatywne efekty działania

  • brak krytycyzmu co do własnych możliwości i zachowań
  • niepokój i napięcie
  • bezsenność
  • załamanie nerwowe
  • urojenia o nieprzyjemnej treści

Formy występowania i sposoby przyjmowania

  • Kokaina występuje zasadniczo jako krystaliczny biały proszek.
  • Przyjmowana jest zazwyczaj wziewnie do nosa, gdzie jest wchłaniana przez śluzówkę i niemal natychmiast wywołuje wpływ na ośrodki przyjemności w mózgu (po pewnym czasie dochodzi do uszkodzenia przegrody nosa i martwicy).
  • Bywa też wcierana w dziąsła lub w środek małżowiny usznej.
  • Podawana doustnie działa znacznie słabiej, jednocześnie znieczulając błonę śluzową żołądka i znosząc w ten sposób uczucie głodu.
  • Stosowana na błonę śluzową języka powoduje porażenie zakończeń smakowych.
  • Kokaina jest także palona poprzez dodanie jej do papierosów lub do skrętów z marihuany.
  • Iniekcje (zastrzyki) należą raczej do rzadkości.
  • Crack jest krystaliczną formą kokainy. Ma postać białych kawałeczków przypominających płatki mydlane, jasnobrązowych kuleczek – pakowanych często do fiolek. Zażywany jest poprzez palenie (np. dodanie do papierosa zawierającego tytoń lub marihuanę); palony jest w fajce wodnej, specjalnie wydrążonych tulejkach albo podgrzewany na łyżce lub kawałku folii aluminiowej wdychając ulatniające się opary.
  • Crack jest od 20 do 30 razy silniejszy niż będąca w nielegalnym handlu kokaina. Działa podobnie, lecz o wiele bardziej intensywnie.
  • Pasta kokainowa jest pierwotnym produktem w procesie otrzymywania kokainy z liści koki. Środek ten jest zażywany wyłącznie poprzez palenie, a zawarte w nim substancje wykorzystywane w procesie przetwarzania liści, mogą w poważnym stopniu uszkodzić płuca.

Właściwości uzależniające

Uzależnienie psychiczne

Zależność taka powstaje bardzo szybko z uwagi na atrakcyjne przeżycia towarzyszące działaniu kokainy na psychikę człowieka i złe samopoczucie po tym, gdy narkotyk przestaje działać.

Uzależnienie fizyczne

Brak jest dowodów na powstawanie takiej zależności wprost. Jednak objawy abstynencyjne związane z wyczerpaniem i depresją sprzyjają wytworzeniu się cyklu nałogowego.

Zjawisko tolerancji

Nie zauważono powstawania i rozwoju zjawiska tolerancji w wyniku używania kokainy. Fakt, iż wielu jej użytkowników zwiększa dawki i częstotliwość ich zażywania wynika raczej z chęci nasilenia doznań euforycznych i przedłużenia czasu ich trwania.

Zewnętrzne oznaki używania

  • nadpobudliwość i wzmożona aktywność
  • gadatliwość
  • niepokój psychoruchowy
  • zachowania agresywne
  • rozszerzone źrenice, słabo reagujące na światło
  • katar (w przypadku używania poprzez śluzówki nosa)
  • czerwony nos z krostkami i objawami egzemy (zaczerwieniona, łuszcząca się skóra, swędzenie)

Na co należy zwrócić uwagę

  • biały proszek lub bezbarwne przezroczyste kryształy bez zapachu o gorzkim smaku
  • rurki do wdychania oparów
  • igły i strzykawki

 

Nazwy slangowe

  • kokaina: koka, koks, gram, porcja, śnieg, charlie, biała dama, witamina C
  • crack: kisielek, galaretka

 

Szczególne zagrożenia i niebezpieczeństwa

  • Silne wyniszczenie organizmu – spowodowane brakiem łaknienia, snu.
  • Psychoza pokokainowa – postępowanie może stać się z czasem irracjonalne i dziwaczne; poczucie prześladowania i inwigilowania będzie wykazywać bardzo wiele cech charakterystycznych dla psychozy.
  • Zaburzenia i zmiany w osobowości, w tym zanik uczuć wyższych, przygnębienie z możliwością prób samobójczych.
  • Przedawkowanie – objawy ostrego zatrucia występują w ciągu kilkudziesięciu minut od przyjęcia zbyt dużej dawki kokainy. Charakteryzują się one silnym lękiem połączonym z urojeniami i zaburzeniami świadomości oraz wybitnie nasilonym pobudzeniem ruchowym (od miotania się do konwulsji). Towarzyszy temu wysokie ciśnienie krwi i płytki, przyspieszony oddech.

 
  DOPALACZE&NARKOTYKI
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
  D&N
Właściciel tej strony nie aktywował dodatku "Toplista"!
  Polub nas na Facebooku!
  Jak kupić dopalacze ?
Wybierz z ,,DOPALACZE&NARKOTYKI" kategorie : ,, Dopalacze". Sprawdź który interesuje cię najbardziej, następnie wklej link znajdujący się obok nazwy. Przekierujemy cię na odpowiednią stronę !
  Gdzie są wiadomości na temat zagrożeń związanych z przyjmowaniem amfetaminy?
Wejdź w kategorie,, Amfetamina " , tam są wszystkie informacje na jej temat.
  Ile trwa terapia w ośrodku i na czym ona polega?
Terapia w ośrodku Monar trwa zwykle od 8 do 15 miesięcy w zależności od potrzeb indywidualnych pacjenta. Polega ona na wzajemnym pomaganiu sobie i wspólnym wyjściu z uzależnienia wraz z innymi osobami uzależnionymi. Zasady w ośrodku są również zależne od miejsca w którym się znajduje. Na pierwszym miejscu wymagana jest abstynencja narkotykowa i alkoholowa, zakaz agresji czynnej i słownej, a także odrzucenie narkomańskiej przeszłości. Program ten jest o wiele skuteczny od terapii ambulatoryjnej. Wiele ośrodków proponuje możliwość zamieszkania w hostelu dla neofitów, gdzie można zacząć wszystko od nowa.
Dzisiaj stronę odwiedziło już 9 odwiedzający (12 wejścia) tutaj!
Ta strona internetowa została utworzona bezpłatnie pod adresem Stronygratis.pl. Czy chcesz też mieć własną stronę internetową?
Darmowa rejestracja