|
|
|
|
|
 |
|
 |

Spośród 5.000 odmian grzybów znanych przez człowieka – około 80 odmian posiada właściwości psychoaktywne. Są one spotykane, oprócz dalekiej północy, na każdej szerokości geograficznej. Zazwyczaj miały one zastosowanie lokalne, związane z miejscowymi zwyczajami i obrzędami; stosowane były od wieków. Otaczano je czcią na całym świecie, ale szczególny kult grzybów istniał w Ameryce Południowej i Północnej.
Spośród wszystkich grzybów wywołujących halucynacje, na uwagę zasługuję dwa gatunki: grzyby psylocyble (Psylocyble mexicana / astecorum) i muchomor czerwony (Amanita muscaria), gdyż właśnie te są współcześnie używane ze względu na właściwości psychodeliczne.
Psylocyble semilanceata
Opis
Łysiczka lancetowata (Psylocyble semilanceata), rosnąca także w Polsce zawiera nieco mniej substancji psychoaktywnych aniżeli grzyby amerykańskie. Ma to jednak swoje znaczenie tylko w ilości jedzonych jednorazowo grzybów. Przy zjedzonych 50 sztukach mogą wystąpić bardzo poważne zmiany świadomości, a spożycie już około 30 świeżych sztuk powoduje wystąpienie halucynacji.
Psylocyble mexicana
Opis
Wygląd: mały niepozorny grzybek w kolorze zazwyczaj brązowym o cienkiej i delikatnej nóżce oraz stożkowatym kapeluszu.
Substancje psychoaktywne
Działanie psylocybiny w dużej mierze przypomina efekty wywoływane przez LSD.
Objawy użycia
- halucynacje
- zwiększenie wrażliwości wzrokowej i słuchowej
- brak kontaktu z otoczeniem
- uczucie opuszczenia ciała
- bierność i obojętność na sygnały zewnętrzne
Amanita muscaria
Opis
Muchomor czerwony (Amanita muscaria) to bardzo rozpowszechniony w całej strefie umiarkowanej grzyb; jest powszechnie znany i z uwagi na właściwości toksyczne – niejadalny. Jednak w niektórych rejonach dalekiej północy, a w szczególności terenach byłego Związku Sowieckiego, był używany przez plemiona zamieszkujące Syberię właśnie ze względu na te właściwości. Obecnie również bywa wykorzystywany przez osoby poszukujące mocnych wrażeń indukowanych chemicznie.
Substancje psychoaktywne
- Muscinol
- Kwas ibotenowy
- Muskazon
Formy występowania i sposoby przyjmowania
Odurzenie, jakie występuje po wypiciu wywaru z muchomorów czerwonych lub po zjedzeniu pokrojonych i ususzonych jego kawałków w początkowej fazie przypomina stan upojenia alkoholowego.
Zewnętrzne oznaki używania grzybów halucynogennych
- Zachowanie odurzonego może mieć bardzo różny charakter: od spokojnego i przygaszonego, do stanów silnego rozdrażnienia, a nawet wściekłości.
- Wszystkie zmysły są bardzo wrażliwe, a w szczególności słuch i wzrok.
- Normalne oświetlenie staje się nie do zniesienia, najsłabsze dźwięki są wychwytywane, drobne przedmioty przybierają przybierają ogromne rozmiary stając się przeszkodami nie do przebycia.
Objawy użycia grzybów halucynogennych
- gadatliwość i wesoły nastrój
- silne halucynacje
- prowadzenie rozmów z wyimaginowanymi osobami
- wyostrzenie zmysłów wzroku i słuchu
Nazwy slangowe
- grzybki, psylocyby, psyfki, baluny
Szczególne zagrożenia i niebezpieczeństwa
- Mimo że zawarte w opisywanych grzybach substancje nie niosą niebezpieczeństwa powstania uzależnienia fizycznego i niemożliwy jest rozwój tolerancji – istnieje jednak, podobnie jak w przypadku innych halucynogenów, pewne niebezpieczeństwo uzależnienia psychicznego.
- „Eksperymentów” z grzybami nie powinny na pewno podejmować osoby o niestabilnej psychice i skłonne do reakcji psychotycznych. W takich przypadkach szok spowodowany uwolnieniem ukrytych psychoz może doprowadzić do długotrwałego urazu psychicznego.
- Używanie tych środków jest ryzykownym balansem na krawędzi zdrowia psychicznego stanowczo odradzanym zwłaszcza osobom niedojrzałym psychicznie i emocjonalnie, osobom o skłonnościach do depresji bądź paranoi.
- Osobnym problemem jest regularne odurzanie się grzybami, czasami jeszcze przyjmując i inne narkotyki. Tego typu zachowania muszą zakończyć się tragicznie; w najlepszym przypadku – załamaniem psychicznym.
- Zagrożeniem w przypadku muchomora czerwonego jest także możliwość pomyłki prowadzącej do zjedzenia innego muchomora, co może spowodować śmierć.
- Z uwagi na dużą toksyczność istnieje szczególne zagrożenie dla takich organów jak nerki i wątroba.
|
|
 |
|
 |
|
|
|
|
|
|
|
|